Preminuo poznati glumac Dragan Nikolić, legendarni Prle iz Otpisanih

Legendarni glumac Dragan Nikolić (72) preminuo je jutros u bolnici u Beogradu nakon duge i teške bolesti, javlja RTS.

U veljači ove godine u Klinici za digestivne bolesti Kliničkog centra operirao ga je vrhunski stručnjak prof. dr. Zoran Krivokapić, kirurg i jedan od najboljih na svijetu za bolesti debelog crijeva.

Komplikacije bolesti

Po pisanju medija, glumac se od tog zahvata dobro oporavljao, no nedugo potom uslijedile su nove komplikacije. Zadnjih je nekoliko dana bio na aparatima koji su mu olakšavali disanje, no napori liječnika da mu spase život bili su nažalost uzaludni.

Pravim imenom Dragoslav Nikolić, rođen je 20. kolovoza 1943. u Beogradu, a nakon dvije godine u srednjoj školi položio je prijemni ispit na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju te postao njen najmlađi student. Diplomirao je na Fakultetu dramskih umjetnosti u Beogradu.

Legendarni Prle

Već 1964. godine dobio je prvu filmsku ulogu, u “Pravom stanju stvari”, a prvu značajniju ulogu odigrao je u filmovima “Kad budem mrtav i beo” (Džimi Barka) Živojina Pavlovića, za koji je nagrađen na festivalu u Puli 1968., te “Život je lep” iz 1985. godine. Poznat je i po ulozi u TV-seriji “Otpisani”, u kojem je glumio legendarnog Prleta. Bio je u braku s poznatom glumicom Milenom Dravić.

Upoznali su se 1972. kada su zajedno vodili televizijski show program “Obraz uz obraz”, a tijekom jedne pauze između snimanja, 31. prosinca, otišli su se vjenčati. U braku su bili 45 godina.

“Nikolić je glumac bez kojeg se, poslije više od stotinu briljantno odigranih uloga u kojima je pokazao da u njegovu izražajnom registru ima mjesta i za neznane nacionalne junake, romantične zavodnike s građanskim ili polugrađanskim pedigreom, likove sa sumnjiva vrha i nesumnjiva društvenog dna, ne može ni zamisliti domaća filmska i kazališna umjetnost”, priopćio je u petak Atelje 212, kazališna kuća čiji je Nikolić bio član od 1969. godine.

Mnoštvo likova u jednom liku

Vijest o smrti Dragana Nikolića, uz najčešće naslove ‘Odlazak legende’ i ‘Zbogom legendo’, udarna je u svim beogradskim medijima.
Portali i internetska izdanja beogradskog tiska zasuti su komentarima i porukama da glumačka scena više neće moći nadomjestiti toliko likova u jednom liku kakav je bio Dragan Nikolić. Datum komemoracije i sahrane bit će naknadno objavljeni.

Ostat će upamćen po ulogama u više od 80 filmova, desecima televizijskih serija, a među ostalim i po televizijskom show programu “Obraz uz obraz” koji je vodio sa svojim suprugom, glumicom Milenom Dravić.

Generacije će ga pamtiti po ulozi Flojda, neostvarenog automobilskog asa u “Nacionalnoj klasi”, kicoša koji pjeva šlagere seoskoj djevojci (Nedi Arnerić) u filmu Slobodana Šijana “Ko to tamo peva”, turskog pljačkaša u “Banović Strahinji”, za koju je 1981. osvojio Zlatnu arenu u Puli, Popaja u “Balkan ekspresu”, ili Prleta u serijalu “Otpisani” i filmu “Povratak otpisanih”…

Više od 80 filmova

Igrao je u više od 80 filmova, a glavne i značajne sporedne uloge imao je u ostvarenjima “Horoskop” Bore Draškovića, “Bube u glavi” Miše Radivojevića, “Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji” Bate Čengića, “Beg” Miše Radivojevića (nagrađen na Festivalu u Nišu nagradom Car Konstantin 1972.), “Kičma” Vlatka Gilića, “Nacionalna klasa” Gorana Markovića (nagrada Car Konstantin 1979.), “Ko to tamo peva” Slobodana Šijana, “Banović Strahinja” Vatroslava Mimice, “Sezona mira u Parizu” Predraga Golubovića, “Nešto između” Srđana Karanovića, “Balkan ekspres” Branka Baletića, “Obećana zemlja” Veljka Bulajića, “Urnebesna tragedija” Gorana Markovića, “Bure baruta” Gorana Paskaljevića, “Underground” Emira Kusturice, “Zona Zamfirova” Zdravka Šotre, “Turneja” Gorana Markovića.

Kao stalni član kazališta Atelje 212 je od 1969. godine ostvario brojne uloge, a kazališnu karijeru obilježile su predstave Generalska užina, Veza, Kosa, Rano jutro, Ziger-Zager, Derviš i smrt , Lulu, Tom Pejn, Maratonci trče počasni krug, Sladostrasnici-Karamazovi… U beogradskom Zvezdara teatru igrao je u predstavama: Ptic i ptica, U plamenu strasti, Malo ljubavi, malo mržnje, Urnebesna tragedija, a Beogradskom dramskom pozorištu u predstavi Frederik.

Tijekom dvije sezone – 1982. i 1983. godine, igrao je u pariškom “Theatre de la Vill” glavne uloge u predstavama “Na dnu” Maksima Gorkog i u predstavi “Majstor i Margarita” M. A. Bulgakova.

Dobitnik je svih značajnih filmskih priznanja, a nagrada za životno djelo “Pavle Vujisić” uručena mu je 2000. godine. Jedna od posljednjih filmskih uloga je lik predsjednika FIFA Julesa Rimeta u filmu “Montevideo bog te video”, a ostao je nedovršen serijal televizijskih minijatura “Nešto lepo”, po pričama Slobodana Stojanovića.