Svi su se pobunili zbog previše seksa u Cannesu. Ali ovi filmovi dokazuju da je taj festival oduvijek volio golotinju
Jesu li kritike da su neki filmovi ove godine preeksplicitni baš skroz opravdane?
Polako počinju izvirati posteri i traileri za filmove na ovogodišnjem Filmskom festivalu u Cannesu i čini se da svi oni obiluju respektabilnim količinama mesa i požude. Film “Marguerite and Julien” Valerie Donzelli prikazuje scene incesta, “Carol” Todda Haynesa tematizira zabranjenu ljubav, a ništa manje šokantan nije niti plakat za film “Youth” Paola Sorrentina na kojem glavni glumci, Michael Cane i Harvey Keitel, besramno bulje u golo tijelo neke mlade žene. No, najekscesivniji primjer seksualiziranih vizualija ipak nudi film Gaspara Noe, “Love”. Film je do tolike mjere nabijen eksplicitnošću da će na festivalu biti prikazan tek na nekoj ponoćnoj projekciji ljudima debelo starijima od 18.
Cannes zrači seksom čak i kad se na filmskom platnu ne prikazuju scene seksa. Ovaj je filmski festival već od samih svojih početaka poznat po tome što privlači zvijezdane posvuduše koje nimalo ne zaziru od pokazivanja previše kože.
Počeci seksualnog ludila u Cannesu
Mnogo prije nego su postojali reality showovi Cannes je već poznavao koncept skidanja starleta sa Z-liste. Još 1953. tada nepoznata osamnaestogodišnja Brigitte Bardot valjala se polugola po Kirku Douglasu, a samo godina dana nakon nje to je ponovila i sada već zaboravljena Simone Silva s Robertom Mitchumom. Jayne Mansfield pojavila se u Cannesu i otplesala nešto što se tada zvalo monkey dance sa svojom čivavom.
No, u Cannesu se oduvijek dosta golotinje moglo vidjeti i na platnu. Luis Bunuel 1961. godine osvojio je Zlatnu palmu sa svojim seksualnim sadržajima zasićenim filmom o ženi koja želi postati časna sestra, ali joj na put stane seksualni odnos s ujakom. Godinu dana kasnije sličnu je količinu prašine podigao film “Mondo Cane” redateljskog trojca Cavara, Jacopetti, Prosperi. Taj je film gotovo dokumentarnom preciznošću prikazivao seksualne rituale iz cijelog svijeta.
Seks kao efekt šoka i dalje je postojan
Kako je vrijeme prolazilo obični seks je počeo gubiti na svojoj inicijalnoj snazi kao medij kontroverze. Njegovu su ulogu krajem osamdesetih godina preuzele scene izrazitog nasilja. Sjetite se samo Hanekeovih ili Noeovih filmova iz tog vremena. Da je seks i u to vrijeme bio vruća tema dokazuje pak Soderberghov prvijenac “Sex, lies and videotape”. Možda se nama iz današnje perspektive to čini kao izrazito benigan film, ali svojevremeno je bilo gotovo nezamislivo privatno govoriti o seksu pred kamerom.
Kad je u devedesetim godinama prošlog stoljeća izašao Clarksov film “Kids” koji se bavio dječjom seksualnošću u New Yorku široka je javnost bila krajnje uzmenirena. Taj se je niz nastavio Cronenbergovim filmom “Crash” koji se pak bavi ljudima koji se pale na automobilske nesreće.
Francuski filmovi o seksu tom su se temom bavili kako to samo francuska kinematografija umije. “Jeune et Julie” se u konkurenciji našao 2013. godine. Radi se o filmu koji prikazuje put mlade adolescentice od nevine djevojke do elitne prostitutke. Ta romantizirana verzija organiziranog kriminala je ništa u usporedbi s Seidlovim filmom “Paradise: Love” koji na brutalno neprivlačan način prikazuje kenijski seksualni turizam.
Homoseksualnot – posljednji kanski tabu
Često se govorilo o tomema kako je filmski festival u Cannesu suviše konzervativan i heteronormativan. No, ovaj je festival prikazao dobar broj filmova na temu homoseksualnosti. Jedan od prvih je bio “Happy Together” koji je Wonga Kar-waija još 1997. lansirao u zvijezdane orbite.
Otkako je 2010. ustanovljena nagrada Queer palma svake se godine dodijeljuje filmu koji je na najbolji način tematizira lezbijske, gay, biseksualne i transrodne probleme. Jedan od najboljih takvih filmova je Warchusov “Stranger by the Lake”, dok je “Blue is the Warmest Color” osvojio ne samo Zlatnu palmu, već i etiketu seksualno najeksplicitnijeg filma koji je tu nagradu ikad primio.
Za kraj je ostalo spomenuti još samo film “Polissons et Galipettes” iz 2002. godine. Antologizacija je to nekoliko francuskih filmova za odrasle nastale još za vladavine nijemog filma na početku 20. stoljeća.
https://vimeo.com/100409704